Τι άλλο να πεις για...
αυτή την ομάδα, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος; Αν οι πράσινοι παίκτες είχαν μέσα τους εγωισμό, δεν θα ανεχόντουσαν να τους παίζουν οι μπλαουγκράνα, επί 90 λεπτά, το κορόιδο και να γελάει μαζί τους ο κόσμος. Θα σηκωνόντουσαν να φύγουν από το γήπεδο.
Τρομερή ομάδα η Μπαρτσελόνα αλλά ο πολύ λίγος, ο ελαχιστότατος Παναθηναϊκός, την έκανε να φαίνεται τρομερότερη. Και σας ρωτάω: γιατί η Μπάρτσα δεν έκανε τα ίδια τρομερά πράγματα μέσα στη Δανία, όπου με το ζόρι κατάφερε να κλέψει το 1-1;
Απλή η απάντηση. Διότι η Κοπεγχάγη δεν είναι λίγη, όσο ο Παναθηναϊκός. Την Τετάρτη το βράδυ, η Μπαρτσελόνα δεν έπαιξε επίσημο παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ. Προπόνηση έκανε μέσα στο ΟΑΚΑ, χρησιμοποιώντας για κώνους τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Αυτή είναι η αλήθεια.
Μα, είναι δυνατόν; Επιτρέπεται να φοράνε την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος ο Μαρίνος, ο Δημούτσος και κάποιοι άλλοι, μόνιμοι τρόφιμοι του ΚΑΠΗ; Δεν καταλαβαίνουν οι υπεύθυνοι του ΠΑΟ ότι, με αυτούς τους παίκτες ξεφτελίζεται και προσβάλλεται βάναυσα η ιστορία της ομάδας;
Όταν, μετά από 20 χρόνια, διαβάζουν οι πιτσιρικάδες ότι, αυτοί οι παίκτες είναι ξανά αντίπαλοι του Μέσι, του Ινιέστα και του Τσάβι και μάλιστα στο Τσαμπίονς Λιγκ, δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους. Όπως δεν πιστεύουν σήμερα οι πιτσιρικάδες οπαδοί του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, ότι ο Ολυμπιακός είχε κάποτε για επιθετική τριπλέτα τον Λιόση, τον Φοράκη και τον Καπερνέκα και ότι έπαιζαν στην ΑΕΚ ο Παραπραστανίτης, ο Ιστόριος και ο Κάχρης. Ήμαρτον!!!
Δεν θα ασχοληθώ άλλο με τον Παναθηναϊκό, ότι και να πεις στου κουφού την πόρτα θα πάει η δουλειά. Γι' αυτό, πάμε γρήγορα στη Μπαρτσελόνα. Όλος ο γλόμπος μιλάει για την ικανότητα που έχουν οι παίκτες της να αλλάζουν τόσες πολλές πάσες με τέτοια, μεγάλη, ευκολία. Άλλο είναι, όμως, το πιο παράξενο. Όταν χάνουν την μπάλα, πώς γίνεται και την ξανακερδίζουν μετά από 10 δευτερόλεπτα;
Αυτό είναι που σε τρελαίνει. Εκεί είναι που πίνεις με τις χούφτες τα λεξοτανίλ. Πώς χυμάνε έτσι στο κέντρο; Και πόσος μεγάλος πανικός πιάνει τον κάθε αντίπαλο;
Πολλοί ακροατές του « REAL FM» με ρωτάνε ποιος θα κερδίσει το αυριανό σούπερ ντέρμπι. Η Μπάρτσα ή η Ρεάλ; Απαντάω με χρησμό, σαν την Πυθία και τον Κάλχα. Η μία ομάδα έχει Φετφατζίδη και η άλλη Μιραλάς. Ποιος λοιπόν είναι πιο πιθανό να κερδίσει; Κάντε το αυτό πενηνταράκια και θα ξέρετε από τώρα ποιος θα κερδίσει αύριο.
Εν πάση περιπτώσει, είδα την Ρεάλ με τον Άγιαξ και τρόμαξα. Τόσα χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, δεν έχω ξαναδεί πιο γρήγορη ομάδα. Από το κέντρο και μπροστά, η ταχύτητα της Ρεάλ βγάζει άστρα, πες και μπουμπουνητά. Παγώνουν τα πουλάκια πάνω στα δέντρα.
Κοινός είναι ο στόχος και των δύο ομάδων. Να δαγκώσουν σαν την κόμπρα τον αντίπαλο, στην καρωτίδα. Για να φθάσουν όμως μέχρι εκεί, χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους. Η Μπαρτσελόνα, για να δράσει, κυνηγάει κλειστούς χώρους διότι, οι παίκτες της έχουν το χάρισμα της επιτόπιας ντρίπλας και κυρίως της εύστοχης πάσας.
Από πόδι σε πόδι συνεχώς η μπάλα και, μόλις ο αντίπαλος μπαϊλντίσει, του πετάνε το φαρμάκι στη φλέβα και την ασπρόμαυρη στο μπακλαβωτό. Πολλές φορές, αυτή η κατάχρηση της πάσας γίνεται κουραστική για τον κόσμο που παρακολουθεί αλλά, τι να κάνουμε, αυτή είναι η φιλοσοφία της Μπάρτσα.
Η Ρεάλ αναπτύσσεται εντελώς διαφορετικά. Δεν της αρέσει η κλεισούρα, θέλει ανοιχτούς χώρους για να εκμεταλλευτεί την υπερηχητική ταχύτητα που έχουν οι παίκτες της. Δεν κάνει κατάχρηση πάσας, όπως η Μπάρτσα. Μια, δυο μπαλιές και ξεχύνονται μπροστά τα Φάντομ και τα Μιράζ. Και δώσ’του να κροταλίζουν τα πολυβόλα. Σαν τους Ισραηλινούς που γαζώνουν από ψηλά τον άμαχο πληθυσμό. Κάπως έτσι μοιάζει αυτός ο αλήτης, ο Ρονάλντο.
Έχει γίνει της μόδας, τώρα τελευταία, να συγκρίνει ο κόσμος τον Ρονάλντο με τον Μέσι. Ότι γίνεται δηλαδή, χρόνια τώρα, με τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Πολύς κόσμος αντιπαθεί τον χαρακτήρα του Κριστιάν, γι' αυτό και η ζυγαριά γέρνει προς τον Μέσι.
Θέλετε όμως την μεγάλη αλήθεια; Ο Μέσι μπορεί να σε ξευτιλίσει, ενώ ο Ρονάλντο μπορεί να σε τσαλαπατήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου