Η μετακίνηση του Χαβιέρ Σαβιόλα από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2007 ήταν η τελευταία τέτοιου είδους μετακίνηση που είχε φέρει και πάλι στις μνήμες των φιλάθλων τους ανθρώπους που έχουν κατά καιρούς... προδώσει τις αξίες και τις παραδόσεις των δύο συλλόγων για τον "αιώνιο" αντίπαλο.
Ποδοσφαιριστές επιπέδου ή μη, που δεν... σεβάστηκαν την ιστορία και την κόντρα τόσων ετών και φόρεσαν τη φανέλα του μισητού αντιπάλου. Από τον Τζουζέπ Σαμιτιέρ και τον Ρικάρντο Θαμόρα, στον Λουίς Φίγκο και στον Ντάνι Γκαρσία. Δεκάδες ποδοσφαιριστές έκαναν το μεγάλο βήμα, είτε απευθείας, είτε με μία... ενδιάμεση στάση.
Εμείς ξεχωρίσαμε δέκα περιπτώσεις και καταγράψαμε την ιστορία τους, που για τους... Ultras Sur και τους Boixos Nois είναι χειρότερη και από αυτή του Εφιάλτη ή του... Αρτέμη Μάτσα.
Χαβιέρ Πέδρο Σαβιόλα (Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα)
Το 2001 έγινε η πιο ακριβή μεταγραφή της Μπαρτσελόνα (παραμένει ακόμα), η οποία έδωσε στη Ρίβερ Πλέιτ 35,9 εκατομμύρια ευρώ για τον 19χρονο επιθετικό. Στην πρώτη του χρονιά ήρθε τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ωστόσο στην επόμενη σημείωσε μόλις δύο γκολ στον πρώτο γύρο. Η απόλυση του Λουίς φαν Χάαλ και η άφιξη του Ράτομιρ Αντιτς τον ευνόησε και πέτυχε άλλα έντεκα γκολ, ωστόσο από εκεί και πέρα, με τον Φρανκ Ράικαρντ στο "τιμόνι" δεν είχε μεγάλη τύχη. Επαιξε μία χρονιά στους Καταλανούς σημειώνοντας 14 γκολ, αλλά στη συνέχεια δόθηκε δανεικός στη Μονακό το 2004 και στη Σεβίλλη το 2005 (κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ). Την περσινή σεζόν παρέμεινε στο "Καμπ Νόου" και βοήθησε στον πρώτο γύρο, αλλά το συμβόλαιό του ποτέ δεν ανανεώθηκε. Η Ρεάλ Μαδρίτης άδραξε την ευκαιρία και τον υπέγραψε ως ελεύθερο.
Λουίς Φίγκο (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)
Αποτελεί την πλέον χαρακτηριστική περίπτωση "προδότη". Πήγε στη Μπαρτσελόνα το 1995 ως μεγάλο ταλέντο και επιβεβαίωσε τη φήμη του στα επόμενα πέντε χρόνια. Με τους Καταλανούς κατέκτησε τίτλους και χρήματα, έγινε σύμβολο της ομάδας και αρχηγός της μαζί με τον Ριβάλντο, ωστόσο το 2000 αποφάσισε να αλλάξει "στρατόπεδο". Η Ρεάλ Μαδρίτης βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο και ο τότε υποψήφιος πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ υποσχεθεί την απόκτηση του Πορτογάλου σε περίπτωση εκλογής του. Αυτή έγινε, έστω κι αν αρκετοί δεν τον πίστεψαν. Ο Πέρεθ έλεγε την αλήθεια, η Ρεάλ κατέβαλε 57 εκατομμύρια ευρώ στη Μπαρτσελόνα και πήρε τον παίκτη, ο οποίος έγινε αποδεκτός με... μπουκάλες ουίσκι και γουρουνοκεφαλές στην επιστροφή του στο "Καμπ Νου" ως αντίπαλος. Μαζί με τον Ζινεντίν Ζιντάν εξελίχθηκε σε ηγέτη των "galacticos" αυτή τη φορά. Μέχρι το 2005, όταν στη Μαδρίτη θεώρησαν ότι τελείωσαν τα "ψωμιά" του και τον παραχώρησαν στην Ιντερ.Λουίς Ενρίκε (Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα)
Το 1991 μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης από την Σπόρτινγκ Χιχόν και δεν άργησε να γίνει βασικό στέλεχος της "μηχανής" των Μαδριλένων. Το καλοκαίρι του 1996 το συμβόλαιο του Αστουριανού μέσου έληγε και περίμενε τη φυσιολογική εξέλιξη. Αυτή δεν ήρθε, αφού ο Λορένθο Σανθ που βρισκόταν στην προεδρία της ομάδας δεν έδειξε... ζεστός για την παραμονή του παίκτη. Η αντίδραση του τελευταίου ήταν να υπογράψει στη Μπαρτσελόνα και να γίνει "κόκκινο πανί" για τους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης. Στην Καταλονία τον έβλεπαν επίσης με... μισό μάτι, ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων κατάφερε να κερδίσει τους φίλους της Μπαρτσελόνα και έγινε μέχρι και αρχηγός του συλλόγου, όπου έμεινε για οκτώ χρόνια και έκλεισε την καριέρα του το 2004.Μπερντ Σούστερ (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)
Από το 1980 μέχρι το 1988 μεσουρανούσε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, ωστόσο η δεκαετία του ’80 δεν ήταν κομμένη και ραμμένη για τους "μπλαουγκράνα", αφού οι Βάσκοι της Σοσιεδάδ και της Μπιλμπάο, καθώς και η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν αυτές που κυριάρχησαν. Το 1988 κι ενώ είχε περάσει μία σεζόν στην... εξορία του πάγκου ύστερα από κόντρες με τη διοίκηση, ο Σούστερ αποφασίζει να μεταγραφεί στην "αιώνια" αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα. Παρ’ όλα αυτά, ούτε εκεί στέριωσε και μετά από προστριβές το 1990 μετακόμισε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού εισέπραξε πρώτα παχυλή αποζημίωση από τους "μερέγκες", επειδή δεν του επετράπη να φύγει στη Λεβερκούζεν.Ρονάλντο (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)
Στην Μπαρτσελόνα πήγε το 1996 από την Αϊντχόφεν και μόλις σε μία σεζόν στο "Καμπ Νου" κατάφερε να γίνει ίνδαλμα. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός σημείωσε σε 49 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις 47 γκολ και οδήγησε τους "μπλαουγκράνα" στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ο Μάσιμο Μοράτι τίναξε τη μπάνκα στον αέρα το καλοκαίρι του 1997 για να τον φέρει στο Μιλάνο, τα κατάφερε, ωστόσο η παραμονή του "φαινομένου" εκεί μόνο ευχάριστη δεν ήταν. Σοβαροί τραυματισμοί που τον άφησαν εκτός δράσης για περίπου δύο χρόνια και προσπάθεια επανένταξης που δεν είχε επιτυχία. Η εκπληκτική του εμφάνιση στο Μουντιάλ του 2002 ανέβασαν και πάλι τις μετοχές του, η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε την κίνησή της και τον απέκτησε για 39 εκατομμύρια ευρώ. Πέντε χρόνια στη Μαδρίτη κατάφερε να σημειώσει περισσότερα από εκατό γκολ στο πρωτάθλημα και να "λυτρώσει" τους Μαδριλένους από αρκετές άσχημες στιγμές, ωστόσο στο τέλος... εκδιώχθηκε στη Μίλαν.Σαμουέλ Ετό (Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα)
Τον ανακάλυψε η Μαγιόρκα σε ηλικία 15 ετών και τον δάνεισε στη Λεγανές για να πάρει εμπειρίες. Το 1998 αποκτήθηκε από τη Ρεάλ, αλλά δεν κατάφερε να βρει χώρο στο δυναμικό της ομάδας, η οποία θα γέμιζε από galacticos (τρεις συμμετοχές). Επέστρεψε στη Μαγιόρκα, όπου έγινε ο πρώτος της σκόρερ στο πρωτάθλημα και το 2004 ήρθε η ώρα για το μεγάλο βήμα. Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν τον ήθελε πίσω, αφού κατά δήλωση του τότε προέδρου της, Φλορεντίνο Πέρεθ, υπήρχαν στο ρόστερ Ρονάλντο και Ραούλ, ωστόσο έκανε τη ζωή δύσκολη στην Μπαρτσελόνα που τον ήθελε. Εχοντας στην κατοχή της το 50% των δικαιωμάτων του και το προβάδισμα έναντι της Μαγιόρκα στην τελική απόφαση, αντιδρούσε στη μεταγραφή, εκτός κι αν η Μπαρτσελόνα έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αυτό έγινε τελικώς και στις δύο πρώτες του χρονιές στους "μπλαουγκράνα" κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Ισπανίας το 2006.Μίκαελ Λάουντρουπ (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)
Το 1989 εντάχθηκε στη Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ και έγινε βασικό στέλεχος της "Dream Team" της εποχής (δύο φορές καλύτερος παίκτης στην Ισπανία). Μαζί με τον Ρόναλντ Κούμαν και τον Χρίστο Στόιτσκοφ ήταν οι τρεις ξένοι (τόσοι επιτρεπόταν) των Μπαρτσελόνα που κατέκτησε τέσσερα συνεχή πρωταθλήματα. Το 1994 οι Καταλανοί απέκτησαν τον Βραζιλιάνο Ρομάριο κι έτσι η σεζόν ολοκληρώθηκε με διαρκές ροτέισον μεταξύ των τεσσάρων ξένων. Κυρίως ο Δανός βρισκόταν στον πάγκο και η μη επιλογή του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1994 ράγισε το γυαλί. Τσακώθηκε με τον Κρόιφ και είδε την πόρτα της εξόδου. Πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης, την οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου και έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε πέντε συνεχείς τίτλους στην Ισπανία με δύο διαφορετικές ομάδες.Τζουζέπ Σαμιτιέρ (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)
Από τους κορυφαίους επιθετικούς προπολεμικά, σημείωσε 326 γκολ για την Μπαρτσελόνα και παραμένει μέχρι σήμερα δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της. Το 1933 ήρθε σε ρήξη με τον πρόεδρο της ομάδας, Τζουάν Κομά, και η Ρεάλ Μαδρίτης (τότε γνωστή ως Madrid CF) άδραξε την ευκαιρία και τον "άρπαξε". Η αντιπαλότητα δεν ήταν τόσο μεγάλη εκείνη την εποχή και το 1944 επέστρεψε ως τεχνικός των "μπλαουγκράνα" κατακτώντας το πρωτάθλημα, ενώ χάρη στις σχέσεις του με τον... Φράνκο, κατάφερε να πάει τον Λαντισλάο Κουμπάλα στην Μπαρτσελόνα, όταν ήταν αρχισκάουτ. Οι ίδιες σχέσεις, όμως, λειτούργησαν και υπέρ της Ρεάλ στην υπόθεση Αλφρέδο ντι Στέφανο, όταν τσακώθηκε με τον τότε τεχνικό της Μπαρτσελόνα, Χελένιο Χερέρα.
Γκεόργκε Χάτζι (Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα)
Ο "Μαραντόνα των Καρπαθίων" μπορεί να λατρεύεται σαν θεός σε Ρουμανία και Τουρκία, ωστόσο στην Ισπανία δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά. Αποκτήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1990 μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας έναντι 3,1 εκατομμυρίων ευρώ και έμεινε στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" για δύο χρόνια. Μετά από 63 εμφανίσεις και 15 γκολ (έπεσε πάνω στην κυριαρχία της Μπαρτσελόνα) μετακόμισε στη Serie B και τη Μπρέσια, ωστόσο το 1994 επέστρεψε στην Ισπανία, αλλά για λογαριασμό των "μπλαουγκράνα". Τραυματισμοί και πάγκος δεν του επέτρεψαν να κάνει την καλύτερη δυνατή πορεία και μετά από μόλις 35 ματς και 7 γκολ, το 1996 έφυγε για την Γαλατάσαραϊ.Ντάνι Γκαρσία (Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα)
Αποκτήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1992, ωστόσο αγωνίστηκε μόλις σε τέσσερα παιχνίδια και παραχωρήθηκε ως δανεικός στη Σαραγόσα. Επέστρεψε στη Μαδρίτη έτοιμος και με εμπειρίες το 1997, ωστόσο την επόμενη σεζόν αποχώρησε για λογαριασμό της Μαγιόρκα. Εκεί έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις και ανάγκασε την Μπαρτσελόνα να τον προσέξει ιδιαιτέρως. Τον Ιούλιο του 1999 οι "μπλαουγκράνα" κατέβαλαν το ποσό ρεκόρ για την εποχή των 16 εκατομμυρίων ευρώ και στην πρώτη του σεζόν ήταν πολύ καλός, ωστόσο στη συνέχεια τραυματίστηκε και δεν συνέχισε με τον ίδιο τρόπο. Το 2004 επέστρεψε στη Σαραγόσα, ενώ στην Ελλάδα έπαιξε στον Ολυμπιακό.Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου