Οι ελληνικές παροιμίες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και κυκλοφορούν από τόπο σε τόπο με ελαφρές παραλλαγές, εμπεριέχοντας πάντα όμως όλη τη λαική σοφία και τα διδάγματα του λαού μας σε ελάχιστες λέξεις. Τί γίνεται όμως όταν οι παροιμίες αγγίζουν απαγορευμένα θέματα και χρησιμοποιούν πονηρό λεξιλόγιο, προκαλώντας κοκκίνισμα σε πολλά μάγουλα? Μα τότε γίνονται ακόμα πιο απολαυστικές!! Ο Στύλος παρουσιάζει ένα μίνι αφιέρωμα στην ''απαγορευμένη'' λαική σοφία που θα ολοκληρωθεί σε 2 μέρη, με μερικές από τις σκανδαλιστικότερες παροιμίες που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα. Συμπληρώστε ελεύθερα και ανερυθρίαστα!
Εδώ γ@#ούν αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη;
Έκλασ’ η νύφη, σχόλασ’ ο γάμος
Θέλει η π@#$άνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει
Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο
Ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλάνε
Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει
Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια
Οι π@#$άνες κι οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές
Μαλλί μπαμπάκι, ψ@#ή φαρμάκι
Οι γύφτοι τα μαλώματα τα ‘χουν για πανηγύρια
Όποιος πηδάει πολλά παλούκια, το ‘να μπαίνει στον κ@$ο του
Παρακαλετό μ@#$ί, ξινό γ@#$σι
Έμαθα και μαστορεύω και γ@#ώ το μάστορά μου
Της κοντής της ψ@#ς το μαλλί της φταίει
Παιδιά, σκατά και σύννεφα δεν πιάνονται
Πέρσι έχεσε, φέτος βρώμισε
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και το γουρούν’ τ’ αρχ@#$α
Ας γελάμε κι ας γ@#$με για να λεν’ πως δεν πεινάμε
Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο
Είπαν του τρελού να χέσει κι έκατσε και ξε@$#τηκε
Αν δεις καράβι στο βουνό, μ@#ί θα το ‘χει σύρει
Το μ@#ί σέρνει καράβι
Ασπρα μαλλια στην κεφαλη, κακα μαντατα στην ψ@#ή
Ο γ@#ών κώλον και ο αγοράζων γη δεν χάνουν ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου