Επιδημία παχυσαρκίας φαίνεται ότι πλήττει κατοικίδια και πειραματόζωα

Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που ολοένα και χοντραίνουν -τις τελευταίες δύο δεκαετίες η επιδημία παχυσαρκίας δείχνει να έχει επεκταθεί στα κατοικίδια, σε άγρια ζώα που ζουν κοντά σε ανθρώπους, και, περιέργως, στα ζώα εργαστηρίου.

Τα αίτια του φαινομένου... παραμένουν άγνωστα. Δεδομένου όμως ότι τα ζώα σπάνια μπορούν να απολαύσουν μια καθιστική, λαίμαργη ζωή, η τελευταία έρευνα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η παχυσαρκία -τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο- να οφείλεται σε άγνωστα ως σήμερα περιβαλλοντικά αίτια.

Ο Ντέιβιντ Άλισον, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα στο Μπέρμινγχαμ, αντελήφθη το φαινόμενο στη διάρκεια άσχετης μελέτης που εξέταζε τη σχέση του βάρους με τη μακροζωία σε αιχμάλωτους πληθυσμούς ενός πρωτεύοντος θηλαστικού που ονομάζεται καλλίθριξ ή απαλός.

Αποφάσισε να εξετάσει αν η τάση για παχυσαρκία εμφανιζόταν και σε άλλα είδη. Όπως αναφέρει το Nature.com, ο Άλισον εξέτασε 24 πληθυσμούς οκτώ διαφορετικών ειδών: πρωτεύοντα και τρωκτικά που χρησιμοποιούνται σε εργαστήρια, κατοικίδιους σκύλους και γάτες και ημιάγριες γάτες των πόλεων.

Η ανάλυση έδειξε ότι, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, το σωματικό βάρος των ζώων αυτών τείνει να αυξάνεται.

Η τάση αυτή είναι στατιστικά σημαντική, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Proceedings of the Royal Society B.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εξήγηση φαίνεται απλή: οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων μπορεί να τα ταΐζουν όλο και περισσότερο, ενώ οι αδέσποτες γάτες των πόλεων ίσως βρίσκουν όλο και περισσότερες λιχουδιές στα σκουπίδια.

Αυτό, όμως, δεν μπορεί να ισχύει στα πειραματόζωα, τα οποία εδώ και δεκαετίες ακολουθούν ένα σταθερό, στάνταρτ διαιτολόγιο.

«Δεν γνωρίζουμε γιατί συνέβησαν αυτές οι αυξήσεις, οδηγούν όμως σε ενδιαφέρουσες εικασίες» σχολιάζει ο Δρ Άλισον.

Το 2005, ο Άλισον είχε συμμετάσχει σε μελέτη για το ρόλο ενός αδενοϊού, του AD36, στην εμφάνιση παχυσαρκίας. Ο ιός αυξάνει το ποσοστό σωματικού λίπους σε κότες και τρωκτικά, ενώ οι παχύσαρκοι άνθρωποι είναι τρεις φορές πιθανότερο να φέρουν τον ιό, σε σχέση με τους μη παχύσαρκους.

Η νέα έρευνα δεν επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για το ρόλο του ιού ή άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων. Ακόμα και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων επιδέχεται αμφισβήτησης, σχολιάζουν ανεξάρτητοι ερευνητές.

Και αυτοί, όμως, θεωρούν ότι το θέμα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.