Δυο φίλοι συναντιούνται μετά από χρόνια και αφού ανταλλάσσουν τις συνηθισμένες χαιρετούρες, αγκαλιάσματα κλπ, προσκαλεί ο ένας τον άλλον σπίτι του για φαγητό.
Το επόμενο μεσημέρι, λοιπόν, πάει στο σπίτι του φίλου για φαγητό.
Όπως τρώνε λέει ο οικοδεσπότης στη γυναίκα του:
- Αγάπη μου, φέρε ένα καρασάκι να κεράσουμε τον Κώστα.
Μετά από λίγο, της λέει:
- Αγάπη μου, φέρε το γλυκό να φάει ο Κώστας.
Μετά από λίγο:
- Αγάπη μου, φτιάξε μας ένα καφέ να πιούμε.
Όταν, λοιπόν, φεύγει η γυναίκα να φτιάξει τους καφέδες, γυρνάει ο Κώστας και του λέει:
- Ρε Μήτσο, πόσα χρόνια είστε παντρεμένοι;
- 30 χρόνια Κώστα.
- Και μετά από 30 χρόνια τη φωνάζεις ακόμα "αγάπη μου" ρε φίλε; Μπράβο!
- Δεν κατάλαβες Κώστα. Τη φωνάζω συνεχώς "αγάπη μου", γιατί τα τελευταία 10 χρόνια έχω ξεχάσει πώς τη λένε...
Το επόμενο μεσημέρι, λοιπόν, πάει στο σπίτι του φίλου για φαγητό.
Όπως τρώνε λέει ο οικοδεσπότης στη γυναίκα του:
- Αγάπη μου, φέρε ένα καρασάκι να κεράσουμε τον Κώστα.
Μετά από λίγο, της λέει:
- Αγάπη μου, φέρε το γλυκό να φάει ο Κώστας.
Μετά από λίγο:
- Αγάπη μου, φτιάξε μας ένα καφέ να πιούμε.
Όταν, λοιπόν, φεύγει η γυναίκα να φτιάξει τους καφέδες, γυρνάει ο Κώστας και του λέει:
- Ρε Μήτσο, πόσα χρόνια είστε παντρεμένοι;
- 30 χρόνια Κώστα.
- Και μετά από 30 χρόνια τη φωνάζεις ακόμα "αγάπη μου" ρε φίλε; Μπράβο!
- Δεν κατάλαβες Κώστα. Τη φωνάζω συνεχώς "αγάπη μου", γιατί τα τελευταία 10 χρόνια έχω ξεχάσει πώς τη λένε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου