Θύμισε παλιό καλό Παναθηναϊκό!

Όσοι, τις στιγμές της έντονης και δίκαιης αμφισβήτησης, κραύγαζαν να μη θεωρεί κανείς τελειωμένη μια ομάδα με πέντε αστέρια, είχαν δίκιο. Ο Παναθηναϊκός της Καταλoνίας ήταν αυτός που σήκωνε ευρωπαϊκά και έγραφε σελίδες δόξας κι ας έχασε. Αυτός είναι ο αθλητισμός. Δοκάρι και μέσα ήρωας, στεφάνη κι έξω... χαμένος.


Είναι μαγικός ο αθλητισμός όταν παίζεται σε πολιτισμένο περιβάλλον και από τεράστιους παίκτες. Στο Παλαού Μπλαουγκράνα γράφτηκε μια μπασκετική ραψωδία από Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό. Ευτυχήσαμε να τη ζήσουμε από μέσα και σίγουρα η τηλεοπτική εικόνα λέει πολλά, αλλά όχι τα πάντα.

* Ποιος είδε για παράδειγμα, την αντίδραση του Διαμαντίδη μετά το άστοχο τελευταίο σουτ; Έφυγε μονολογώντας προς το άλλο καλάθι, σήκωσε τα χέρια ψηλά και έμοιαζε να τα βάζει με τον εαυτό του για ένα άστοχο σουτ από τα δέκα μέτρα!

* Ποιος είδε τον Σάντα μισή ώρα μετά τη λήξη του αγώνα να βγαίνει από τα αποδυτήρια και να κατευθύνεται ξανά στο γήπεδο φορώντας ακόμα φανέλα και σορτς για να κάνει 50 τρίποντα ως... αυτομαστίγωμα για όσα έχασε στη διάρκεια του αγώνα;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.gazzetta.gr